Ordynacja wyborcza to precyzyjnie określony sposób wyłaniania kandydatów na stanowiska wybieralne w powszechnych wyborach. W ten sposób wybieramy najwyższy organ władzy w państwie, jakim jest sejm Uważam, że należy rozważyć dwie różne koncepcje sprawowania władzy w państwie.
Jednym ze sposobów sprawowania władzy w państwie jest bezpośrednie wypowiadanie się zainteresowanych w sprawie. Jest ciało starannie definiujące problem, jest organ nagłaśniający temat w społeczeństwie i jest komisja opracowująca wnioski na podstawie wyników przeprowadzonego głosowania.
Jest to jedna z form demokracji bezpośredniej. Dzisiaj stworzenie takiej dyskusji i głosowania w formie bezpośredniego referendum nie stanowi już technicznego problemu. To co ważne - to system administracji, która rozstrzyga o sposobie rozwiązania problemów bieżących oraz przygotowuje zapytanie referendalne, które pozwoli na wybór możliwie najbardziej demokratyczny koncepcji dalszego działania.
Inną formą sprawowania władzy w państwie jest demokracja pośrednia. Ordynacja wyborcza precyzyjnie określa, kto jest uprawniony do występowania w imieniu społeczeństwa, społeczeństwo w wyborach powszechnych wskazuje swoich przedstawicieli w najwyższym organie władzy w państwie. Pośredni system sprawowania władzy w państwie nie jest wolny od wad, ale też jest to możliwie najłatwiejszy system do wykonania.
Obecnie obowiązujące ordynacje wyborcze bardzo zawężają możliwość wyłonienia kandydatów do najwyższego organu władzy w państwie. Bierne prawo wyborcze zostało zawłaszczone przez partie polityczne i tylko przemyślna samoorganizacja społeczeństwa pozwoliła na wprowadzenie do sejmu grupy posłów niezależnie od ograniczenia ordynacją wyborczą. Trzeba jednak było zorganizować komitet wyborczy w taki sposób, aby zdobył on te same uprawnienia, które ordynacja gwarantuje partiom politycznym.
Dzięki temu, że taka próba zakończyła się powodzeniem, można realnie przyjrzeć się idei jednomandatowych okręgów wyborczych.
Ordynacja JOW ogranicza wybory jedynie do granic okręgu wyborczego. Ordynacja wyborcza JOW nie limituje liczby kandydatów ubiegających się o mandat poselski. Każdy z kandydatów ma podobne szanse na zwycięstwo w wyborach i każdy okręg wyborczy może skutecznie wprowadzić do sejmu swojego przedstawiciela.
Nie ma tutaj zagrożenia dla istnienia partii politycznych. Partia jako oddolna samoorganizacja społeczna wbrew pozorom może bardzo skutecznie udzielać poparcia dowolnym kandydatom, jeżeli tylko w swoim programie wyborczym są oni zgodni z celami partii politycznej. Przeciwnie - kandydaci głoszący poglądy sprzeczne z ideą partii politycznej mogą być przez te partie pomijane w udzieleniu poparcia partii.
Ogromnym atutem ordynacji JOW jest wybór takich kandydatów, którzy deklarują realizację oczekiwań wyborców i sam kandydat - który sprzeniewierzy się własnemu programowi - może nie uzyskać poparcia w kolejnych wyborach. Poza tym polityk, który potrafi przekonać do przyjętej koncepcji innych posłów, może być bardzo skuteczny i wolny od uprzedzeń skierowanych pod adresem określonej partii politycznej.
I to jest właśnie najwyższą wartością ordynacji JOW - daje ona jednakowe szanse realizacji biernego prawa wyborczego, uniezależnia posła od dyktatury dyscypliny głosowania, poseł sprzeniewierzający się woli wyborców szybko traci ich poparcie i skutecznie może zostać usunięty z parlamentu wprost przez wyborców.
Przy ordynacji JOW otwierają się ogromne możliwości realizacji koncepcji wypracowanej przez zorganizowane gremia. Partie polityczne nie muszą zabiegać o znaczną liczebność członków, bowiem polaryzuje się podział przy rozstrzyganiu o przyjęciu lub odrzuceniu wniosku - już mniejsze znaczenie ma przynależność polityczna wnioskodawcy a sam projekt jest oceniany jako zgodny z oczekiwaniem społeczeństwa lub też jest sprzeczny z wolą wyborców...
www.jow.pl
